Kwetsbaarheid

De afgelopen maanden ging het niet echt goed met mij; ik voelde me erg eenzaam. In plaats van mij zoals gewoonlijk terug te trekken besloot ik voor een week eerlijk te antwoorden als mensen vroegen hoe het met mij ging.

Maandag

Het begon met een gesprek met mijn moeder. Grotendeels in mijn comfortzone, maar wel een goede eerste stap. Ik had recent besloten een punt te zetten achter enkele vriendschappen. Ik legde haar uit dat ik op zoek ben naar mensen met wie ik een connectie voel en beter bij mij vindt passen. Het is dus niet een letterlijke afwezigheid van mensen, maar de connectie die ontbreekt, wat zij goed begreep.

Dinsdag

Deze dag was ik aan het appen met mijn vriend, die vroeg hoe het met mij ging. Het voelde veilig om eerlijk tegen hem te zijn, omdat hij dicht bij mij staat. Hij wilde mij helpen, maar dat was niet echt mogelijk. Ondanks dat vond ik de steun die ik van hem ontving fijn en dat maakte dat ik me iets beter voelde.

Ik heb ook nog gepraat met mijn oma, met wie ik een goede band heb. Ze vond het lastig om mij te begrijpen, omdat ze zelf nooit zo’n behoefte heeft gehad aan vrienden. Toch vond ze het vervelend voor mij en begreep ze dat bij een nieuwe fase in je leven, ook nieuwe mensen horen.

Woensdag

Op mijn werk in een café raakte ik in gesprek met een collega van mijn leeftijd. Ik vond het lastiger om met haar te praten dan met iemand die heel dicht bij me staat, maar voelde wel aan dat het kon. Ze vertelde dat haar zus in een soortgelijke situatie zit; zij zit ook in een nieuwe fase in haar leven en heeft behoefte aan andere mensen die beter bij haar persoonlijkheid aansluiten. Daarna vertelde ze over haarzelf: ze had haar oude vrienden laten gaan, omdat die haar groeiende interesse in spiritualiteit niet konden begrijpen. Daarna hadden we het over alleen met jezelf kunnen zijn, wat bij ons beiden gelukkig goed zit.

Daarna had ik een gesprek met mijn baas. Het is handig om aan te voelen of dit kan, maar bij haar wist ik dat ik open kon zijn. Het was een mooi gesprek waarin we nadachten over het belang van gelijkgestemden ontmoeten in je leven. Ze vroeg ook of ik hulp hiervoor had gezocht, maar ik legde uit dat ik niet zozeer behoefte heb aan psychologische handvatten, omdat ik geen moeite heb met het maken van vrienden. Het is een kwestie van mensen ontmoeten waarmee je wel of niet een klik voelt, en dit was in deze periode van mijn leven momenteel niet het geval. Ook waren we het eens dat vriendschap uit zichzelf moet ontstaan en dat je het niet kan forceren.

Donderdag

Deze dag raakte ik in gesprek met een volwassen collega. Zij maakt(e) ook eenzaamheid mee, dus begreep mij heel goed. Ze vertelde dat zij ook een moment in het verleden heeft gekend dat ze besloot dat bepaalde mensen niet meer bij haar pasten. Ze vond mijn idee om hierover te schrijven een goed initiatief, omdat ze van mening is dat meer mensen eerlijk zouden moeten zijn over hun mentale gesteldheid. Daarna hadden we het over plekken waar je nieuwe vrienden kunt ontmoeten en wat er dan meestal overeenkomt, zoals bijvoorbeeld hobby’s, sport of interesses. En dat een connectie hierin een belangrijke rol speelt in vriendschap. Ze vond het een lastige situatie die niet zomaar op te lossen valt, omdat je maar net de juiste mensen moet tegenkomen. Tegelijkertijd was ze ervan overtuigd dat het bij mij wel goed zou komen.

Vrijdag

Mijn baas van mijn andere werk is niet het type voor een diep gesprek, maar hij bracht wel zijn roots naar voren om een paar Italiaanse wijsheden te delen. Hij zei dat in zijn land het gebruikelijk is op per dag te leven. Natuurlijk kan het wel eens tegenzitten, maar besef je ook wat je allemaal hebt en wees daar dankbaar voor. Leef vandaag, geniet van de mooie dingen en de mensen om je heen, morgen zie je dan wel weer.

Later die avond had ik een gesprek met een jongen die ik had ontmoet tijdens het uitgaan. Ik vertelde hem over mijn grootste passie schrijven en over dit stuk dat ik zou gaan schrijven. Toen ik vertelde dat het niet zo goed met mij ging, was hij zelf gelijk heel open over zijn eigen mentale gezondheid. Hij herkende mijn situatie niet, maar begreep wel het belang van ‘je eigen mensen’ ontmoeten. Hij heeft zelf ook een tijd gehad waarin het slecht met hem ging en vond daarin steun bij zijn vrienden. ‘Het leven heeft ups en downs, en vooral bij die laatste zijn vrienden dan waardevolle mensen om op terug te vallen,’ zei hij.

Zaterdag

In gesprek met een oud-klasgenoot begreep zij eerst niet dat je eenzaam kan zijn terwijl je een relatie hebt. Ik legde haar uit dat ik naast mijn relatie behoefte heb aan een paar mensen meer, aangezien je niet 24/7 met iemand kan zijn. Ik vertelde haar ook dat ik op zoek ben naar mensen waarmee ik een connectie voel in plaats van tien vage kennissen. Dat begreep ze heel goed. Ze stelde voor om online mensen te ontmoeten, maar ik zei dat ik juist vanwege die connectie mensen liever in het echt spreek. Ook kan zoiets lastig zijn als je niet in de buurt woont. Daarna heeft ze over haar eigen ervaring met eenzaamheid verteld. Ik wist dat ze iets soortgelijks had meegemaakt, en vond het fijn dat ze zich naar mij openstelde.

Zondag

Op de laatste dag raakte ik in gesprek met een collega van mijn andere werk. Toen ik eerlijk vertelde hoe ik mij voelde bleek hij zich tot mijn verbazing hetzelfde te voelen. Het was makkelijker om met hem hierover te praten dan ik van tevoren had verwacht. Hijzelf is van Italië naar Nederland verhuist en vindt het lastig om hier vrienden te maken, vooral vanwege de taalbarrière. Hij was het ermee eens dat eenzaamheid vooral wordt veroorzaakt door een gebrek aan connectie. Ik had niet verwacht dat hij zich ook zo zou voelen, omdat hij niet vaak praat over zijn mentale gezondheid. Maar hij begreep mij dus heel goed en het luchtte mij op om herkenning te vinden.

Conclusie

Toen ik hieraan begon wist ik niet goed wat ik moest verwachten. Ik heb veel meegemaakt en het is niet altijd goed met mij gegaan, integendeel zelfs. Daarom vind ik het soms lastig om mijzelf open te stellen aan familie, omdat ik bang ben een last te zijn. Ik denk dat het geholpen heeft om er niet een te zwaar gesprek van te maken en uiteindelijk te kijken naar oplossingen om het gesprek een positief einde te geven.

Vertellen over hoe het met mij gaat naar vreemden vind ik niet zo moeilijk. Persoonlijk maakt het me minder uit wat mensen van mij denken als deze verder van mij afstaan. Het viel me op wat voor mooie gesprekken eruit kwamen met mensen die ik minder goed of eerst niet kende. Maar ook de hoeveelheid begrip die je ontvangt; veel mensen hebben ook zoiets meegemaakt of kennen iemand die in diezelfde situatie zit. Het kan opluchten en zelfs fijn zijn om met mensen over mentale gezondheid te praten, ookal moet je soms wel even dat drempel over. Ik ben blij dat ik dit een keer heb gedaan en hoop dat meer mensen eerlijker gaan zijn over hoe het met ze gaat.