Je hebt jezelf vast wel eens dat extra koekje gegund als je rot voelde of jezelf getrakteerd op iets bij het behalen van een succes. Ik at ook wanneer ik me niet goed voelde, alleen bleef het bij mij niet bij één extra koekje. Vandaag vertel ik je over mijn slechte relatie met eten die ik vroeger had.
De basisschool
Het zou je misschien verbazen maar toen ik nog met mijn kleine benen de aarde rondliep, hield ik helemaal niet zo van eten. Ja, snoep en koekjes gingen er als kind zeker in, maar van avondeten moest ik niets hebben. Ik zat aan de medicatie voor mijn ADHD waardoor ik bijna geen eetlust meer had, maar ook vond ik bijna niks lekker.
De middelbare school
Tot en met de tweede klas was ik extreem dun. Ik at bijna niks, maar had ook nooit echt honger. Als mijn moeder daar eens commentaar over kreeg, legde ze uit dat ik simpelweg zo in elkaar zat en weinig voedsel nodig had.
Dat veranderde toen ik in de derde klas kwam. Veel van wat ik de eerdere twee jaar had meegemaakt had ik toen niet verwerkt, dus al die negatieve gevoelens en herinneringen kwamen terug. Ik stopte met de medicatie voor mijn ADHD die niet alleen mijn eetlust maar ook mijn gevoel afvlakte en ontdekte een andere manier om mijn gevoelens te kunnen verzachten: eten.
Het begon onschuldig: ineens wilde ik een boterham extra en verheugde ik me meer op het avondeten. Daarna kocht ik steeds vaker chocolade bij de supermarkt en als er een feestje was snaaide ik in een avond zo de halve tafel met snacks naar binnen.
Aangezien ik vroeger ontzettend dun was, waren de kilo’s die erbij kwamen eerst meer dan welkom. In mijn laatste jaar van de middelbare was ik gewoon op gewicht en aangezien ik ook in de puberteit zat, viel het niemand echt op.
Vervolgopleiding
In mijn hoofd ging wel het een en ander mis. Het was toen al zo dat ik mijn meeste geluk in het leven uit eten haalde. Dat klinkt onschuldig, is het niet. Want je hebt steeds meer eten nodig om je gelukkig te voelen.
De eerste twee jaar van mijn opleiding was school voor mij een vreselijke plek. Ik werd buitengesloten (what’s new), had geen vrienden en voelde me ontzettend eenzaam. Dat zorgde ervoor dat ik depressief werd. Ik ging vrolijk door met het weg eten van mijn gevoelens tot ik uiteindelijk meer dan 10 kilo te zwaar was.
Toen ik met de begeleiding van school afsprak viel het haar ook op. Zij kent mij al sinds de middelbare school, en ze was juist blij dat ik niet meer zo mager was. Dat ik te dik was viel haar níet op en ze keek me verbaast aan toen ik zei dat ik wilde afvallen.
Dat was eigenlijk het punt wat mij het meest pijn deed: dat het tot niemand, behalve mijn moeder, doordrong dat ik te zwaar was. Tuurlijk, ik was handig met kleding, maar hoe is het mensen niet opgevallen dat het uiteindelijk echt te veel van het goede was?
Als ik naar de sportschool ging en een trainingsschema aanvroeg om af te vallen, werd me dat sterk afgeraden en verteld dat mijn lichaam nog in de groei was. Alleen nog in de breedte, ja, maar dat bleek onopgemerkt te blijven.
De weegschaal
In mijn zwaarste periode was ik op een avond net van plan om te gaan slapen tot ik mij ineens besefte hoe klaar ik was met mijn lichaam. Ik was op zomervakantie geweest en was er helemaal klaar mee om mij niet prettig te voelen in zwemkleding. Ik voelde mij überhaupt vreselijk in elke kleding. Ook werd ik diepongelukkig van het besef dat het enige wat mij nog vreugde gaf, eten was.
Er kwam een soort oerkracht in mij naar boven van jarenlange frustratie, omdat het elke keer niet wilde lukken. Vanaf dat moment wist ik: vanaf nu gaat alles veranderen. Niet lang daarna werd ik aan een borstverkleining geopereerd en toen had ik zoveel motivatie dat ik mijn leven binnen een jaar drastisch omgooide. Ik ging fanatiek sporten, gezond eten, water drinken en begon met Intermitted Fasting.
In een jaar veranderde mijn lijf ontzettend. Ik ben niet aan IF begonnen omdat ik af wilde vallen, maar omdat ik mijn relatie met eten wilde veranderen. Door een periode niet te eten hoef ik ook niet aan voedsel te denken en dat geeft me superveel rust in m’n hoofd. Doordat ik op deze manier eet, hechtte ik steeds minder waarde aan voedsel en zakte mijn hongergevoel af naar iets normaals.
Ik heb het geluk dat ik van gezond eten en sporten hou, dus binnen een jaar was ik niet alleen 8 kilo afgevallen, maar ook afgevallen qua centimeters en had ik spiermassa opgebouwd. Mensen die ik een tijd niet had gezien herkende mij soms niet, omdat ik zo erg veranderd was. Niet alleen van buiten, maar ook vanbinnen. Het was duidelijk aan mij te zien hoe blij ik was met mijn nieuwe lichaam.
Niet alleen rozengeur
Ik schrijf het nu allemaal heel makkelijk op, maar natuurlijk ging niet alles altijd helemaal goed. Ik had ook mijn momenten dat ik me weer superrot voelde en naar eten greep, waar ik later spijt van had. Het ging zoals alles met vallen en opstaan. Wat scheelde is dat mijn moeder met me meedeed, dus elkaar steunen en erover praten heeft mij echt geholpen.
Dat ik het voor de rest helemaal alleen heb moeten doen vond ik best jammer. Naar een diëtist gaan zag ik niet zitten, omdat ik simpelweg niet gelukkig word van een dieet. Ik wil niet dat mensen voor mij gaan bepalen wat ik moet eten, ik kan inmiddels zelf goed inschatten wat ik moet eten om gezond te zijn.
Maar als het dan een maand goed was gegaan en ik zag daarvan het resultaat, was de opluchting allesoverheersend. Ik keek steeds met een beter gevoel de spiegel in en kon de kleding dragen waarin ik mijzelf eerst echt niet in zag lopen. Kleding is een belangrijke vorm van uiting voor mij, dus dat ik met zelfvertrouwen in mijn nieuwe aanwinsten kon lopen gaf mij alleen maar meer motivatie.
Eind goed iedereen goed
Dat ik zelf mij niet prettig voelde in mijn lijf met overgewicht, wil natuurlijk niet zeggen dat ik een probleem heb met mensen die ook te zwaar zijn. Ik weet hoe moeilijk afvallen is en ben sowieso van mening dat niet iedereen slank hoeft te zijn. Ik heb dit gedaan omdat ik er zelf beter van wilde worden en mij beter wilde voelen in mijn lijf.
Door deze rit heb ik veel meer geleerd over mijn relatie met eten, die nu trouwens een stuk gezonder is, en hoe ik omga met mijn gevoelens. Natuurlijk eet ik soms nog wel iets slechts, maar ik weet zeker dat ik nooit meer terugval in wat het was. Daarvoor ben ik nu simpelweg te gelukkig met mijn nieuwe lijf.
EH 