Ik zal je alleen pijn doen als je er me een reden toe geeft.
Maand: juni 2021
Trots
In de zomervakantie van 2018 wilde ik graag een bijbaantje, maar dat lukte niet. Daarom had ik veel tijd over. Ik ben een persoon die veel nadenkt, dus dat deed ik toen ook. Zo ook over mijn geaardheid. Rond het laatste jaar van mijn middelbare school was ik al aan het twijfelen. Ik vond meiden soms iets te leuk en mooi voor wat ik als hetero persoon zou “moeten” doen. Maar ik drukte die gedachten weg. Ik had sowieso al moeite met normaal zijn en meegaan met de rest, dat ik niet nog meer labels wilde. Het heeft echt maanden geduurd voordat ik accepteerde dat ik biseksueel ben. En dat is één van de beste dingen die ik ooit heb gedaan. Als eerst vertelde ik het aan mijn moeder. Zij dacht volgens mij dat ik het voor de aandacht deed en vroeg: ‘weet je het zeker?’
Waarom krijgen wij die vraag altijd te horen, en hetero mensen niet? Als je hetero bent, weet je dat toch ook gewoon? Ik heb er niet voor niks maanden over na gedacht. Als ik kijk naar bepaalde dingen van vroeger kwam het voor mij niet echt als een verrassing. Maar goed, die reactie stak mij want ja, ik weet het zeker en nee, waarom zou ik dit in hemelsnaam voor aandacht doen? Ik heb wel genoeg labels. Gelukkig zei ze ook dat als het zo is, dat natuurlijk prima is en dat ik zelf moet weten met wie ik thuiskom. Daarna heb ik het mijn broer en vader verteld en die reageerden heel relaxt.
In ieder geval ben ik enorm blij om weer meer mezelf te zijn. Dan maar een stukje minder normaal.
Ik kijk terug en herken iemand die ik niet meer ben.
Nachtlicht
Mijn broer was vroeger bang voor het donker. Ik zou niet weten of dat nu nog steeds zo is, maar ik heb het in ieder geval nooit begrepen. Het donker voelt voor mij als iets veiligs. Misschien omdat ik altijd anders ben geweest, en in het licht valt dat zo op. In het donker lijkt alles hetzelfde, gelijk. Nu ken ik het donker ook al best een lange tijd, en veel raakt gewend. Maar dat niet alleen, de duisternis is ook mooi. Wanneer ik ’s avonds in mijn bed lig, laat ik het liefst een groot gedeelte van de gordijnen open, zodat het donkere licht naar binnen kan sijpelen. Is het licht van de maan? Of romantiseer ik weer de werkelijkheid en zijn het de straatlantaarns? Bestaat er wel kunstlicht in deze magische vorm? Als gehypnotiseerd kijk ik naar de patronen die dansen op mijn plafond. Hoe kan iemand hier bang voor zijn? Ik zou willen dat ik het aan je kon laten zien, maar de meeste magie laat zich niet vastleggen.
Wellicht omdat ik ervoor gekozen heb de nacht mijn ware ik te laten zien, kreeg ik er hetzelfde voor terug. De meeste dingen waar je bang voor bent zijn helemaal niet zo eng als je er maar lang genoeg naar kijkt. En misschien zelfs mooi, als je ze beter leert kennen. Mijn sterrenbeeld is Kreeft, de planeet die daarbij hoort is de maan. Dus uiteindelijk best logisch, toch? Of misschien ben ik er nooit bang voor geweest, simpelweg omdat het zich ook in mij bevindt.
Hoe dan ook, nachtlicht maakt me gelukkig.
Ik word graag kunstzinnig genoemd. Maar jij bent het ook. Ik bedoel kunst.
Klop ik?
Ik weet nog goed wanneer ik voor het eerst verliefd werd. Namelijk niet. Heb ik dan geen hart? Vriendschappen en niet meer dan dat. Misschien past het niet. Heb ik dan geen groter hart? En klop ik wel?
Liefde
Als het vandaag niet komt
Komt het morgen wel
Op die manier van iemand houden
Is zo puur
Kan dat wel als je zenuwen eruit getrokken zijn?
Zij gelukkig verliefd met elkaar op elkaar
En dan is er ik
Zonder hart
Die overblijft
Met niets
EH 