Ik heb een hekel aan haar. Is dat normaal? Aan hoe ze eruit zag: zo kinderlijk en kwetsbaar. Aan hoe ze was: naïef, onbewust, niet ontwikkeld, kwetsbaar, kortzichtig en opdringerig. En vooral hoe ze deed: onhandig, irritant, onaardig, eigenwijs, kwetsend, egoïstisch en ongecontroleerd. Geen wonder dat niemand haar mocht. En dat alle pesterijen op haar gericht waren. Je hoefde niet zo bang te zijn, je kon ook gewoon voor jezelf opkomen. Je hoefde niet te kwetsen. Waarom dacht je niet een keer na? Je had niet moeten kiezen tussen mensen. Niet kiezen is ook een keuze. Niet alle aandacht is voor jou. Je praatte te vaak je mond voorbij.
Ik hou van wie het is geworden. Hen is alert, sterk, zeldzaam, slim, achterdochtig, gevoelig, lief, ruimdenkend en ontwikkeld. Maar ook beschadigd, wrekend, egoïstisch, gevoelloos, soms zelfs gevreesd. En minstens een jager. Kapot kan hen niet meer. Als je hen eens probeert te schaden, word jij gekraakt tot het einde.
Is dit dan wat je wilde?
Alles beter dan zij van vroeger. Zij is heengegaan. En ik geef elke dag meer licht zonder haar.
EH 