Maand: mei 2021

Ik denk dat het toch beter is om vriendschap niet te kennen dan om het te verliezen.

Ik ben bang voor de mislukking van mijn succes. Ik word sowieso schrijver, daar kan ik niet omheen. Evenmin het gevoel als ik schrijf; dat het klopt. Maar wat als mijn boeken niet verkopen? En als niemand zit te wachten op een column van mij? Daarom moet ik ook verder kijken. Fotografie vind ik leuk, maar wat ik maak is nog niet uitzonderlijk goed, of ontzettend uniek. Ik ben bang omdat ik niet zeker weet of ik later gelukkig word, en gelukt. Wat ik fijn vind aan schrijven is dat het onbegrensd is. Ik kan alles kwijt wat ik normaal voor mezelf zou houden. Ik kan volledig mezelf zijn. Het enige nadeel is, is dat het een wereld is die niet iedereen begrijpt. Oh ja, en één waar ik moeilijk uit kom wanneer de plicht roept.

En bovendien droom ik er ondertussen van om je uit elkaar te scheuren.

Ik zou willen dat ik je ziel kon pakken en die in een jongenslichaam van mijn leeftijd kon stoppen.

Ik weet nog goed dat een vriendin van vroeger en ik grapjes maakten over #metoo. Wij vonden de aandacht in de media overdreven. Wisten wij veel. Maar naarmate ik ouder werd, hoe minder grappig het werd. Mijn lichaam groeide en de ervaringen met #metoo ook. Ik had vanaf het begin al een hekel aan mijn te grote borsten en dit maakte het alleen maar erger. Ik voelde me vies, gebruikt (gelukkig ben ik nooit aangeraakt, maar alsnog) en een nutteloos lustobject. Ik voelde me minderwaardig vanwege het lijf dat ik heb. Mensen weten niet wat ze anderen aandoen, maar dat is wel vaker zo. Ik vraag me af waar hun waardigheid is en of ze het woord respect überhaupt wel kennen. Ik zou letterlijk van mezelf walgen, als ik zo was. Ik snap dat verandering niet makkelijk is. Misschien een les normen en waarden? Geen idee, maar ik weet wel dat #metoo geen grap is. Niet meer, helaas.