Maand: maart 2021

Moordenaars zien er nooit uit als moordenaars.

Zelfliefde, wat een rot woord eigenlijk. Ik bedoel jezelf accepteren op lichamelijk gebied. Ik werd voor het eerst zelfbewust in het tweede jaar van de middelbare school. Toen vond ik mezelf lelijk, en nu ik terug kijk nog steeds. Het jaar daarna kwam ik aan (ik was, geloof het of niet, extreem dun). Toen haatte ik mijn lichaam, omdat ik uiteindelijk te zwaar was. Nu is dat nog steeds en ik heb er lang over gedaan om te beseffen dat als je iets wilt veranderen, je het eerst moet accepteren. En wat is dit moeilijk! Maar na heel wat jaren kan ik zeggen dat het me aan het lukken is. Je hoeft jezelf niet helemaal het einde te vinden, maar accepteer wat je ziet, ook al heb je nog doelen voor ogen. Besef wat je lijf allemaal kan doen en voor je doet. Zelfliefde kweken is ontzettend moeilijk, maar stiekem wel heel belangrijk.

Ik heb nog zoveel te schrijven. Maar wat als alleen de verkeerde woorden komen en de anderen blijven steken? Stel ik zou een boek uitgeven, zou jij het dan kopen?

Ik ben sociaal opgevoed en heb gevoel. Dat kun je niet van iedereen zeggen. Verwachtingen van klasgenoten, leraren, “vrienden”, ik heb er niets aan gehad. Ik heb zoveel om te geven, maar telkens is het niet wederzijds. Het heeft geen zin om ook maar iets om mensen te geven als zij dit niet om jou doen, toch? Ik probeer mijn verwachtingen wel bij te stellen, maar toch blijf ik met mijn stomme hoofd hopen op alles. Misschien moet ik daar toch eens mee ophouden en mijn gebrek aan vertrouwen gelijk geven.

Iedereen denkt te weten wat hij of zij wil, en ik wil alleen maar het onmogelijke. Waarom maak ik het zo moeilijk voor mezelf? Of is het moeilijke gemaakt voor mij?