Categorie: Geen categorie

Hoewel ik van alle feestdagen houd (op Valentijnsdag na) hecht ik persoonlijk de meeste waarde aan kerst. De weken ervoor zijn minstens net zo leuk. Rond deze tijd loop ik graag naar de stad. Al die lichtjes, sommigen weerspiegeld in het water, geven toch een bepaalde sfeer, precies de sfeer waar ik zo van houd. Hoewel ikzelf altijd een echte boom wil, eindigen wij hier thuis negen van de tien keer met een nepper, omdat ‘al die naalden zo’n gedoe zijn’. Het feestelijk gebeuren begint op kerstavond, waarop we in onze kloffie (ik inclusief kersttrui) de kerstspecial van ‘All You Need Is Love’ kijken, onder het genot van een aantal versnaperingen. Eerste kerstdag gaan we uit eten met de hele familie aan moeders kant, die niet zo groot is als ik het nu laat klinken. Zo leuk om allemaal op je mooist aan zo’n prachtige tafel te zitten. Tijd doorbrengen met de mensen waarvan ik houd is veel kostbaarder dan ik me soms besef. Tweede kerstdag maakt iedereen thuis één gang. Mijn taak is ook mijn specialiteit: het nagerecht. Oh ja, en laten we het kerstontbijt waar mijn moeder altijd zo erg haar best op doet niet vergeten. Ik hou van tradities. Ik hou van kerst.

Waarom blijven de slechte mensen tot nu toe winnen?

Vroeger zag ik de bedriegende schijn niet. Nu wel, maar waarom moest dat leerproces zo pijnlijk zijn?

Misschien is het mijn structurele hoofd, misschien ben ik niet de enige, maar ik hou van seizoenen. Hoewel ik een zomermens ben, vind ik dat alle seizoenen wel iets prettigs hebben. Waarom ik van de rust en het loslaten van de herfst hou, weet je al. En hoe fijn de verlamming van de winter kan zijn begrijp je hopelijk ook. Laat ik je daarom vertellen waarom de zomer mijn favoriet is. Ten eerste, mijn verjaardag. Niet dat ik mezelf nou zo belangrijk vind, maar ik hou erg van feestjes. Zomerfeesten in het bijzonder. Maar ook het eindeloze gevoel van vrijheid. In die twee maanden kan ik zoveel doen.. De euforie, omdat ik weer een schooljaar heb overleefd. Mijn hoofd wordt weer rustig, en de creatieve stroom wordt in gang gezet. Dat betekent hopelijk veel maken. Oh ja, natuurlijk, mooi weer. Dat alleen maakt me intens blij. Al helemaal als ik kan zwemmen, ik hou van zwemmen. Leuke dingen kunnen doen met vrienden of familie. Tussendoor op vakantie met de mensen waarvan ik het meeste houd. Het liefst naar het buitenland, want in de zomer besef ik me weer hoeveel ik van avontuur en reizen houd. En van schepijs.
Goed, laten we de lente niet vergeten. Want nadat die, toch wel beetje nare winter voorbij is, kan ik zo erg genieten van de eerste warmte, het eerste groen. Dat het weer langer licht wordt. De lente staat voor mij ook voor een nieuwe start. Nadat ik heb losgelaten in de herfst is er in de lente weer ruimte voor nieuwe kansen, ideeën en mogelijkheden. En groei om de beste versie van mezelf te worden, mocht me dat ooit nog lukken. Oh enne, ik hou enorm van Pasen. Vraag me niet waarom.

Ik vind de ochtend zo mooi. Vooral in de lente of zomer wanneer het veel eerder licht is. Alles is puur, onaangeroerd. Een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Maar vooral rust. Als het niet te koud is, ga ik ’s morgens graag naar buiten. Kijkend naar hoe alles en iedereen wakker wordt. De vogels zijn als eerste, veel eerder dan ik. Ze verbreken de stilte van de nacht. Vroeger bleef ik eens in de zoveel tijd bij mijn opa en oma slapen. Die wonen een straat verder. Die ochtenden waren heel fijn, want ze deden alles zo rustig en bewust. Hadden zelfs hele routines; toen de hond er nog was ging opa met haar wandelen, bracht daarna oma ontbijt op bed, at zelf beneden ook wat en ging de krant lezen. Oma ging een paar ochtendoefeningen doen om de stramheid tegen te gaan en daarna kwam ze gewassen en wel beneden. Ikzelf kreeg daar weinig van mee, want rond die tijd lag ik natuurlijk nog lekker te pitten, net zoals mijn broer. Ik werd meestal wakker van de duiven van een paar huizen verderop. Het geluid van die beestjes koppel ik nu standaard aan deze tijd. Wanneer ik beneden kwam kregen we een ontbijt die niet mis zou staan in een vijf sterren hotel. Niet verdiend – toen ik jonger was, was ik een kreng – wel gekregen. Meestal was ik daarna in de tuin te vinden. Die is trouwens fijn, ze wonen in een prettige buurt.
Ik hou van de ochtend, maar ook van de avond. Of beter gezegd; nacht. Ik kan als het moet tot de vroege uurtjes opblijven. De nacht is mooi en veilig. Toch ben ik denk ik liever een ochtendmens, omdat deze me het meeste hoop geeft. Het wordt ten slotte niet voor niks elke dag weer licht.

Ben ik de enige die niet vergeet dat schijn bedriegt?

Het lukt me bijna altijd om motivatie te vinden. Meestal omdat ik gelukkig dingen doe waarvan ik houd, en anders is het de angst te mislukken die me drijft. Ik ben bang om te falen, dat weet je. Daarom maak ik zo snel mogelijk mijn schoolopdrachten af. Mensen die mij ook maar een beetje kennen weten dat dingen bij mij beter gisteren af kunnen zijn dan morgen. Je hebt van die mensen bij mij op school die volgens mij geen idee hebben van wat ze aan het doen zijn en dan verbaasd zijn met een onvoldoende. Die snap ik niet. Is er dan niets wat je drijft, niemand die je wilt worden? Ik wil graag schrijver worden, dat weet je ook, en als het lukt ook iets met dieren. Maar daarvoor ben ik al zo’n drie of vier keer veranderd qua toekomstbeeld. Ik heb vaak dat als ik niet genoeg doe op een dag, dan ga ik me nutteloos en verdrietig voelen. Ik wil een doel, een duidelijke route en zekerheid op iets goeds. Misschien zocht ik toen te veel. En had ik me maar niet zo krampachtig moeten vasthouden aan alles wat ik niet was. Zo kwam ik op een school voor richting interieur, en dat is nu het “genre” waar ik zo min mogelijk mee te maken wil hebben. Door los te laten waaide ik vanzelf richting fotografie en digitaal, wat blijkbaar wel mijn ding was. En wat de liefde voor schrijven betreft, dat ging toch echt helemaal vanzelf.

Als ik je langer in mijn macht had, had ik je uiteindelijk misschien wel vertrouwd.