Motivatie

Het lukt me bijna altijd om motivatie te vinden. Meestal omdat ik gelukkig dingen doe waarvan ik houd, en anders is het de angst te mislukken die me drijft. Ik ben bang om te falen, dat weet je. Daarom maak ik zo snel mogelijk mijn schoolopdrachten af. Mensen die mij ook maar een beetje kennen weten dat dingen bij mij beter gisteren af kunnen zijn dan morgen. Je hebt van die mensen bij mij op school die volgens mij geen idee hebben van wat ze aan het doen zijn en dan verbaasd zijn met een onvoldoende. Die snap ik niet. Is er dan niets wat je drijft, niemand die je wilt worden? Ik wil graag schrijver worden, dat weet je ook, en als het lukt ook iets met dieren. Maar daarvoor ben ik al zo’n drie of vier keer veranderd qua toekomstbeeld. Ik heb vaak dat als ik niet genoeg doe op een dag, dan ga ik me nutteloos en verdrietig voelen. Ik wil een doel, een duidelijke route en zekerheid op iets goeds. Misschien zocht ik toen te veel. En had ik me maar niet zo krampachtig moeten vasthouden aan alles wat ik niet was. Zo kwam ik op een school voor richting interieur, en dat is nu het “genre” waar ik zo min mogelijk mee te maken wil hebben. Door los te laten waaide ik vanzelf richting fotografie en digitaal, wat blijkbaar wel mijn ding was. En wat de liefde voor schrijven betreft, dat ging toch echt helemaal vanzelf.