Nagels

Sinds kleins af aan heb ik een fascinatie voor het versieren van mijn nagels. Ik had meestal lange nagels, zodat ik wat met die hobby kon. Schulpen, noemde mijn moeder ze. Vraag me niet waarom. Ik weet niet waarom ik voor hen koos, maar op een dag besloot ik mijn stress en ongelukkigheid te uiten op mijn vingers, met een nagelknippertje. Weg waren de bloemen, glitters en vrolijke kleuren. Wat overbleef waren ontstoken, bloederige stompjes. Mijn vingers genazen weer, maar mijn nagels hebben jaren nodig gehad om weer lang te kunnen groeien. Dat gaat met veel tijd en moeite, maar het gaat. Toen heb ik de hobby weer opgepakt. De bloemen en glitters hebben plaats gemaakt voor pentagrammen, kruizen en nepbloed, maar dat mag de pret niet drukken. Het is wederom een manier om me te uiten. En je uiten is belangrijk.