Mijn moeder is altijd al mijn beste vriendin geweest. Vooral vroeger, toen ik grotendeels helemaal geen vrienden had. Als er weer niemand was, had ik haar. Sinds kleins af aan praten we veel, ik kan alles kwijt, en we gaan graag samen op pad. Eenzaamheid is een groot deel van mijn leven, ook toen. Maar zij maakt het beter. Ik weet nog goed dat ik toen ik naar de basisschool ging, ik in de badkamer bij haar zat. Ik huilde de tranen uit m’n kop ‘omdat ik ook vrienden wilde’. Ik besefte niet dat ik er eigenlijk altijd al eentje heb gehad. De meeste mensen gaan met een vriend of vriendin naar Utrecht, ik het liefst met mijn moeder.
EH 