Wijzer

Juli is de maand waarin ik verjaar. Toen ik 17 werd, ben ik met mijn moeder naar het Archeon (jeugdsentiment) geweest. Er was bijna helemaal niemand, en ik weet niet waarom; meestal is het er nogal druk. Aan de ene kant was dat heel sneu, aan de andere kant lekker rustig. M’n moeder had de vorige nacht gewerkt, dus zij vond zo rustig wel beter. Voor mij was alles goed. Ik vond het gewoon fijn om met haar daar terug te zijn. De hele dag had ik een gevoel wat ik maar niet kan omschrijven. Het zweeft tussen mislukking (aangezien er zowat niemand was) en ultieme tevredenheid. Die twee gaan niet echt samen, en dat verward me. Ik voelde me die dag iets wat heel dichtbij geluk komt. En dat was lang geleden. Hoe het ook was, het was goed.
Toen ik 18 werd, gingen mijn moeder en ik wandelen en lunchen in Rhijnauwen; één van mijn favoriete plekken op deze wereld. Ik hou blijkbaar van een rustige verjaardag. In het begin regende het een beetje, maar dat gaf niet, het was perfect. Die avond zijn we met z’n allen uit eten geweest en twee dagen ervoor had ik iets leuks gedaan met wat mensen. Het was wederom een verjaardag die precies was zoals die had moeten zijn.